Merhaba Sevgili Okurlarım. Bu defa ne yazayım derken aklıma çocukluğumda ki bayramlar geldi.
Neden mi dersiniz?
Çünkü; artık bayramlar, bayram gibi değil.
Bunu neden mi söylüyorum? Dilim döndüğünde yazmaya çalışayım.
Geçmiş yıllarda bayram olunca hem büyüklerde hem de küçüklerde bir bayram telaşı başlardı. İnsanlar, misafirleri gelecek diye günler öncesinden hazırlık yapardı. Kimisi tatlı kimisi kuru pasta kimisi ise yuvalama…
İnsanlar kurbanlıklarını kestikten sonra ailesinden başlayarak, akrabalarına veya yakın çevresine bayramlaşmaya giderdi. Çok samimi ortamlar oluşur, birbirleriyle daha fazla kaynaşırlardı.
Ancak artık son birkaç yıldan beri o geçmişteki bayramları göremez olduk. İnsanlar aileleriyle bile zor bayramlaşır hale geldi. Akraba ya da yakın çevresine bayramlaşmaya gitmeyi unuttu…
Ne yazık ki bayramlar sıradan günler haline geldi.
Hemen bayramlaşalım mı kaçalım düşüncesi hakim oldu.
Geçtiğimiz haftaki Kurban Bayramı’nda aynen anlattığım gibi…
Kurban hayvanını kesenler etini aldıkları gibi evlerinin yolunu tuttu. Bir daha o yöne bile bakmadılar. Belki de ailesi ile bile bayramlaşmak akıllarına gelmedi.
Ne kadar acı bir durum bu. Biz ne ara bu hale geldik anlamış değilim.
Kısacası bayramı bayram gibi yaşamayı unuttuk.
